Ουλίτιδα που μένει αθεράπευτη,οδηγεί προοδευτικά σε περιοδοντίτιδα.Μέχρι τα 30-35 χρόνια οι παθήσεις των ούλων συνδέονται με την ουλίτιδα. Μετά τα 35 χρόνια όμως, οι βλάβες είναι μόνιμες. Τότε, αρχίζει να χάνεται βαθμιαία μέρος του οστού που στηρίζει τα δόντια, το οποίο δεν ξαναδημιουργείται. Τα δόντια χάνουν σιγά- σιγά κόκαλο, αποκαλύπτονται, αρχίζουν να κουνιούνται και τελικά πέφτουν. Αυτό είναι η περιοδοντίτιδα.
Όπως και με την ουλίτιδα, και η περιοδοντίτιδα αφορά φλεγμονή,αυτή τη φορά των ιστών που στηρίζουν τα δόντια (περιοδόντιο).
Οι βλαβερές ουσίες (τοξίνες) που παράγονται από τα μικρόβια στην πλάκα και την πέτρα, προκαλούν μόλυνση στα ούλα και εφόσον δεν απομακρύνονται οδοντιατρικά, καταστρέφουν με αυτό τον τρόπο τους στηρικτικούς ιστούς γύρω από τα δόντια. Χάνονται έτσι χιλιοστά από το κόκαλο, τα οποία δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος πλέον να ανακτηθούν.
Γι’ αυτό και στη ουσία η περιοδοντίτιδα πρέπει να αντιμετωπίζεται όταν ακόμη είναι στη φάση της ουλίτιδας και δεν έχει προλάβει ακόμη να καταστρέψει στηρικτικούς ιστούς.
